Zgrupowania solidarnościowe banków spółdzielczych. Konstrukcja normatywna

Kompleksowe omówienie problematyki zgrupowań solidarnościowych banków spółdzielczych w ujęciu normatywnym. Prezentowana monografia to pierwsze kompleksowe opracowanie dotyczące prawnych aspektów funkcjonowania zgrupowań solidarnościowych banków spółdzielczych, czyli systemu konsolidacji, systemu integracji oraz systemu ochrony instytucjonalnej. W celu ochrony płynności i wypłacalności banki spółdzielcze są uprawnione tworzyć zgrupowania solidarnościowe. Podstawą ich funkcjonowania jest zasada samopomocy oraz samoregulacji. Pierwsza z zasad przejawia się w możliwości tworzenia wspólnych funduszy ochronnych w celu pomocy finansowej dla banków spółdzielczych zagrożonych utratą płynności i wypłacalności, a w konwencji upadłością. Natomiast zasada samoregulacji realizuje się w procesie przekazywania przez państwo części uprawnień o charakterze kontrolnym i nadzorczym na rzecz podmiotu kierującego zgrupowaniem solidarnościowym. Między stronami zgrupowania istnieją więzi o charakterze umownym. Zgrupowanie solidarnościowe banków spółdzielczych należy tym samym traktować jako stosunek prawny o zobowiązaniowym, dobrowolnym, celowym, wzajemnym, kauzalnym, koncernowym, trwałym i bezterminowym charakterze. Całościowa analiza elementów stosunku prawnego zgrupowania solidarnościowego, dokonana także na tle uwag porównawczo-prawnych, pozwoliła na sformułowanie krytycznych wniosków wskazujących na wady legislacyjne przepisów prawnych regulujących funkcjonowanie tych zgrupowań, a także postulatów co do zmian w obowiązującym stanie prawnym.