Zmięte kartki papieru

W swoim zbiorze aforyzmów filozoficznych? pamiętniku intelektualnym? a może dzienniku intymnym, Jakub Walicki podejmuje namysł, między innymi, nad problemem tożsamości, cierpieniem, miłością, seksem, prawdą czy  wiarą.  Próbuje przy tym wędrować własnymi  ścieżkami, które – trochę przypominając polne drogi Heideggera – czasami urywają się na łące czy też w lesie i nie pada jakaś ostateczna odpowiedź.Nietzsche we wstępie do Jutrzenki pisał, że w jego książce przedstawiony zostanie przy pracy ktoś, kto wierci, kopie, podkopuje….  Autor idzie podobnym tropem, choć przedmiotem swojej sztuki podejrzeń czyni przede wszystkim samego siebie, a jego rozważania stanowią rodzaj fenomenologii własnej psychiki. To rodzaj podróży po swoim wewnętrznym świecie, to również rodzaj rozmowy z samym sobą. [Fragment wprowadzenia prof. Leszka Kleszcza]